Конститутсия шиносномаи ҳар як халқи соҳибистиқлол ва шаҳодатномаи камолоти озодиву соҳибистиқлолии давлат аст. Он санадест, ки сохти давлатиро танзим ва муайян мекунад ва аз ҳама муҳимаш, ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрвандро кафолат медиҳад.

Эмомалӣ Раҳмон

  5-уми ноябри соли 2025 дар Муассисаи давлатии «Агентии миллии Созмони байлалмилалии рақамгузории стандарти китоб – Хонаи китоби Тоҷикистон» бахшида ба Рӯзи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон мизи мудаввар доир гардид.

  Сухани ифтитоҳиро директори Муассисаи давлатии «Хонаи китоби Тоҷикистон» Нодирзода Сайзароб оғоз бахшида, дар баромади худ иброз намуд, ки қабули Конститутсия дар шароите сурат гирифт, ки кишварамон нав ба истиқлоли давлатӣ расида буд ва ниёз ба як санади ягонаи ҳуқуқӣ барои ҳифзи ваҳдат, истиқлолият ва соҳибихтиёрӣ дошт. Дар қабули ин санади муҳими сиёсӣ саҳми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон беназир аст. Маҳз Конститутсия дар таҳкими сохти давлатдорӣ, рушди иқтисодиву иҷтимоӣ ва фарҳангӣ, баланд бардоштани сатҳи маърифати ҳуқуқии шаҳрвандон ва таъмин намудани зиндагии шоистаи мардум нақши муҳим бозидааст.

  Баъди сухани ифтитоҳӣ муовини директори Муассисаи давлатии «Хонаи китоби Тоҷикистон» Муҳаммаднабӣ Баёнӣ зимни баромади худ қайд намуд, ки аз қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон 31 сол сипарӣ гардид. Дар ин муддат, миллати куҳанбунёду тамаддунофари тоҷик ба василаи ин бахтномаи миллат ба дастоварду комёбиҳои арзишманд ноил гардид. Тавассути Конститутсия, орзуву ормони халқи мо дар роҳи бунёди давлати демокративу ҳуқуқбунёд амалӣ гашт.

  Сипас, мудири шуъбаи Агентии миллии ISBN ва Маркази миллии ISSN Фирдавс Аминов баромад намуда, зикр намуд, ки 6-уми ноябр санаи таърихӣ ва пурифтихори миллати тоҷик аст. Пас аз солҳои пурмашаққати оғози истиқлолият 6-уми ноябри соли 1994 мардуми Тоҷикистон бо роҳи райъпурсии умумихалқӣ Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистонро қабул намуданд. Ин санаи муҳими таърихӣ баҳри тақвият бахшидани пояҳои давлатдорӣ, таъмини адолати иҷтимоӣ ва фарҳангӣ заминаи созгор ба вуҷуд овард.

  Дар мизи мудаввар Сайобид Азизов саркитобшиноси шуъбаи Агентии миллии ISBN ва Маркази миллии ISSN дар баромади худ изҳор намуд, ки дастовардҳои замони истиқлоли давлатӣ дар таърихи муосири мо ҳамчун падидаи равшан ва устувори давлатдориву давлатсозӣ маҳсуб ёфта, дар рушду нумуи кишвари азизамон Тоҷикистон саҳми бесобиқа мегузоранд. Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар миёни беҳтарин Конститутсияҳо дар байни давлатҳои ҷаҳон ба шумор рафта, тамоми ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрвандро дар худ ифода мекунад ва он сарчашмаи асосии ҳамаи қонунҳо дар кишвар ба ҳисоб меравад.

  Инчунин корманди муассиса Фурқат Хоҷамов оид ба мазмун ва аҳамияти моддаҳои Конститутсия дар бораи фарҳанг маъруза намуда, иброз намуд, ки тавассути ҳифзи мероси фарҳангӣ ва ташвиқи аҳли эҷод арзишҳои фарҳанги миллӣ нигоҳ дошта мешавад, ки ин уҳдадориҳо дар моддаҳои мухталифи конститутсия ифода ёфтаанд.

  Дар ҷамъбасти мизи мудаввар миёни кормандони муассиса доир ба Рӯзи Конститутсия ва дастовардҳои даврони соҳибистиқлолии кишвар музокираву мулоҳизаҳо ироа гардид.

 Азизов Сайобид,

муовини Раиси ташкилоти ибтидоии “Китобшинос”-и

КИ ҲХДТ дар ноҳияи Фирдавсии шаҳри Душанбе

  Санаи 25.10.2025 дар ҷаласаи Шурои диссертатсионии 6D.КОА – 081 назди Муассисаи давлатии таълимии “Донишкадаи давлатии фарҳанг ва санъати Тоҷикистон ба номи Мирзо Турсунзода” рисолаи илмии докторанти PhD, доктори фалсафа аз рӯи ихтисоси 6D091000 – Кори китобдорӣ, (6D091001 – Китобхонашиносӣ, библиографишиносӣ ва китобшиносӣ), директори Муассисаи давлатии "Агентии миллии Созмони байналмилалии рақамгузории стандарти китоб - Хонаи китоби Тоҷикистон" Нодирзода Сайзароб Сайалӣ дар мавзуи “Таҳаввул ва рушди равандҳои библиографияи тоҷик дар замони Шуравӣ (солҳои 1960-1990): дастовардҳо ва мушкилот” зери роҳбарии номзади илмҳои педагогӣ, дотсент Шосаидзода Сафар Ҳасан бо муваффақият ҳимоя гардид.

  Қайд кардан ба маврид аст, ки мавриди омӯзишу баррасӣ қарор гирифтани мавзуи “Таҳаввул ва рушди равандҳои библиографияи тоҷик дар замони Шуравӣ (солҳои 1960-1990): дастовардҳо ва мушкилот” таҷрибаи фаъолияти библиографии китобхонаҳо ва марказҳои библиографӣ дар солҳои 1960-1990 буда, барои асоснокнамоии таърихи падидоӣ, марҳилаҳои инкишофи назария ва амалияи библиографияи тоҷик шароит фароҳам оварда, ҷиҳати муайяну мушаххас намудани мушкилоту дастовардҳо ва дурнамои рушди он мусоидат менамояд.

  Санаи 20 октябри соли 2025 дар Муассисаи давлатии «Осорхонаи миллии Тоҷикистон» бо ташаббуси Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон Намоишгоҳи ХIII байналмилалии «Китоби Душанбе» баргузор гардид, ки кормандони Муассисаи давлатии «Хонаи китоби Тоҷикистон» фаъолона ширкат варзиданд. Намоишгоҳи байналмилалии «Китоби Душанбе» аз соли 2010 бо дастгирии Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун анъанаи солона баргузор мегардад ва яке аз муҳимтарин рӯйдодҳои фарҳангии кишвар ба шумор меравад. Чорабинӣ ба таҳкими ҳамкориҳои фарҳангӣ ва табодули таҷрибаи ноширон, муаллифон ва муҳаққиқон мусоидат намуда, саҳми назаррас дар рушди маърифату китобхонӣ дорад.

  Дар маросим Вазири фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Сатториён Матлубахон Амонзода бо суханронии ифтитоҳӣ баромад намуда, китобро “рамзи дониш, маърифат ва воситаи робитаи фарҳангии миллатҳо” номид. Ӯ таъкид кард, ки таваҷҷуҳ ба китоб нишондиҳандаи сатҳи маданияти миллат буда, Намоишгоҳ минбари муҳими муколамаи фарҳангҳо ва муаррифии дастовардҳои адабӣ мебошад.

  Дар Намоишгоҳ ноширон ва намояндагони фарҳангии Ҷумҳурии Тоҷикистон, Федератсияи Россия, Ҷумҳурии Мардумии Чин, Ҷумҳурии Исломии Эрон, Ҷумҳурии Туркия, Ҷумҳурии Қирғизистон, Ҷумҳурии Ӯзбекистон, Ҷумҳурии Қазоқистон ва Туркманистон ширкат доранд.

  Дастури методӣ барои иҷрои корҳои КМД (корҳои мустақилонаи донишҷӯ аз фанни забони тоҷикӣ барои шуъбаи рӯзона ва ғоибонаи ихтисосҳои равияи биологӣ) [Матн] / З. Муллоҳмадшоҳ, Д. Комилҷон. – Душанбе, 2025. – 74 с.; 20 см. – 50 н. – ISBN 978-99985-33-92-9

  Мундариҷа: Тарзи иҷроиши корҳои мустақилонаи донишҷӯён аз фанни забони тоҷикӣ дар низоми кредитии таҳсилот. – С.3-4; Гуфтаҳои бузургон дар васфи забон. – С.4-6; Нигоҳдории забон аз носазо гуфтан. – С.6-7; Омӯзиши “Фарҳанги забони тоҷикӣ”. – С.8-10; Дар одоби сухан гуфтан. – С.10-12; Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ. Қасида. – С.13-14; Кор бо фарҳангҳои истилоҳотӣ (термин). – С.14-16; Таҳлили матнҳои тахассусӣ. – С.16-17; Ватандӯстӣ ва ҳифзи меҳан. – С.17-19; Убайд Раҷаб. “То ҳаст оламае, то ҳаст одаме”. – С.19-22; Пайванди илму амал. – С.22-24; Эҳтироми падару модар ва нигоҳдории ҳаққи эшон. – С.24-26; Ақлу хирад нишони одамият. – С.26-28; Дар одоби оини ҷавонмардӣ. – С.28-29; Лоиқ Шералӣ. “Забонгумкарда”. – С.29-32; Дар фазилати дӯстиву душманӣ. – С.33-35; Одоби суҳбат ва фавоиди хомӯшӣ. – С.35-37; Бозор Собир. “Забони модарӣ”. – С.37-40; Фазилати эҳсону саховат. – С.40-41; Афзалияти андӯхтани касбу ҳунар. – С.42-43; Дар фазилати китобдориву китобхонӣ. – С.43-45; Одоб ва фазилати салом. – С.45-48; Либоси миллӣ-нишонаи фарҳанги пурғановати тоҷикон. – С.48-50; Гулназар Келдӣ. “Дилам бар Рӯдакӣ сӯзад”. – С.50-52; Таҳлили морфологии матни интихобшуда. – С.52-54; Тарҷумаи ҳоли худатонро нависед. – С.54-55; Ҷашни Сада. – С.55-57; Ҷашни Наврӯз. – С.57-59; Ҷашни Тиргон. – С.59-62; Ҷашни Меҳргон. – С.62-64; Тоҷикистон кишвари озоди ман (инҳои озод). – С.64-66; Донишгоҳи аграрии Тоҷикистон ба номи Шириншоҳ Шоҳтемур-даргоҳи таълим ва илму маърифат. – С.66-68; Забони ман-ҷаҳони ман. – С.68-70; Феҳристи адабиёт. – С.71-72.